Van ve çevresi, tarih boyunca sayısız medeniyete ev sahipliği yapmış ve stratejik konumundan ötürü geçmişten günümüze kadar yoların kesişim noktası olmuştur. İpekyolu, Van ilinin en kalabalık ve ticaret merkezi denebilecek ilçesidir. Van ilinin yolların kesişim noktası olması özelliğini en iyi yansıtan ilçesi olan İpekyolu, farklı akslarda birçok merkezi caddenin kesişme noktasıdır. Türkiye’nin en uzun ve Avrupa’nın en uzun ikinci caddesi olan İskele Caddesi bu ilçededir.

Projenin temel yaklaşımı; belediye merkezi işlevini verimli bir şekilde yerine getirmeyi öncelik haline getirirken; bitişiğinde konumlanmış park arazisiyle organik bir ilişki kurmak üzerine gelişmiştir. Bağlamının getirdiği yapı ve park parseli komşuluğu, yeşil dokunun bu denli nadir rastlandığı bir çevrede önemini bir kat daha artırır. Belediye merkezinin yapı parseli üzerindeki oturum kararını, park ile paylaştığı sınır üzerinden tarif etmek mümkün. Yapı ve park parseli kuzey-güney yönünde doğrusal şekilde uzanmaktadır. Bu doğrultudaki paylaşım, yapının plan izdüşümünü parka eşlik eden, onu karşılayan sürekli bir satıh haline getirmeye izin verir. Yeşil meydan kurgusu ile bütünleşen belediye binasının, günün farklı zaman dilimlerinde halk tarafından kullanılması öngörülmüştür. Böylece birbiri ile yarışan ‘belediye meydanı’ ve ‘park’ ikilemi yerine belediye yapısı yeşil ve tekil bir Park-Meydan’a yüzünü döner. Böylelikle park ve yapı parsel komşuluğundan öte geçerek yapısal anlamdan birleşim elde edilir. Park kurgusunun yapıya; yapının da parka nüfuz etmesiyle birlikte hem mekân hem de açık alan gereksinimlerine cevap verebilecek yeni park yüzeyleri tanımlanır. Yerel referanslar olan Van Kalesi ve Asma Bahçeler ’deki ‘taraça’ sistemi güncel bir yorumla ele alınmıştır. Her iki kanadından yere değen yapı, ortasında ise alçalarak hem kamusal hacimlere ulaşımı sağlayan hem de İlçe Forumu olarak kullanılabilecek, parkın devamı niteliğinde bir açık-mekân oluşturur. Bu korunaklı kamusal alan tartışma ve paylaşma düzlemi aynı zamanda belediye meclis üyelerinin karar mekanizması olan belediye meclisi halk girişi ile ilişkilenir. Belediye merkezi kütlesinin net ve kararlı yapı dili; park peyzajının organik ve girift yapısıyla bir karşıtlık oluşturur. Her iki tutum için de diğerinin daha net okunabilir hale gelmesini bu tansiyon pekiştirir. Bu sayede biri diğerinden ön planda olan, birbirinden rol çalan değil, karşıtıyla anlamlanan ve zenginleşen bütüncül bir mimari öneri elde edilmiş olur.